محمدرضا حیدرزاده در یادداشتی تحت عنوان «خرمشهر معیشت مردم در عطش آزادسازی فوری» نوشت:

 

ساعت دو بعد از ظهر روز سوم خرداد 1361، پس از 24 روز رزم بی امان، خرمشهر به طور کامل آزاد شد و پرچم پرافتخار اللّه اکبر، بر فراز مسجد جامع و پل تخریب شده خرمشهر به اهتزاز در آمد. خرمشهر، این شهر مقاوم که پس از 35 روز پایداری و مقاومت، در چهارم آبان ماه 1359، به اشغال دشمن درآمده بود، پس از 578 روز (نوزده ماه) اسارت، بار دیگر به آغوش گرم میهن اسلامی‌بازگشت.

 

رزمندگان اسلام در اولین اقدام، نماز شکر را در مسجد جامع خرمشهر اقامه کردند. خبر آزادسازی خرمشهر، به سرعت در همه جا طنین افکند و ملت مسلمان ایران را که مدت ها در آرزوی شنیدن چنین خبر مسرت بخشی بودند، غرق شادی و سرور کرد. مردم به خیابان‌ها ریختند و با پخش شیرینی، به جشن و شادی پرداختند. و با فرارسیدن شب، بر پشت بام ها ندای اللّه اکبر سر دادند.

 

بی تردید فتح خرمشهر، از دو جهت بسیارحایز اهمیت بود.نخست این که، با این پیروزی بزرگ، جنگ وارد مرحله نوینی شد و قوای اسلام با حمله‌های کوبنده خود، مرحله به مرحله پیروزی‌های تازه ای را به ارمغان می آوردند؛ دوم این که این فتح باعث شد که آمریکا و سایر قدرت های استعماری، حساب کار خود را بکنند و از موضع تهاجم و حمله، به موضع دفاع بیفتند. آنان پیش از این، می‌پنداشتند که عراق خواهد توانست پس از پیروزی بر ایران، جایگزین رژیم دست نشانده سابق و ژاندارم منطقه که با انقلاب اسلامی از میان رفته بود، گردد تا حافظ و نگهبان منافع آنان در منطقه شود، اما پس از فتح خرمشهر نه تنها اندیشه تصرف ایران غیرممکن شد؛ بلکه ترس و وحشت سقوط صدام وجودشان را فرا گرفت و آن‌ها را وادار کرد که صدام را از سقوط نجات دهند.

 

حالا و بعد از گذشت سالها از این افتخار آفرینی و خصوصا با توجه به شرایط خطیری که کشور ما از لحاظ اقتصادی و فرهنگی در آن قرار دارد این سوال مطرح می‌شود که چرا نیروهای نظامی سپاه و ارتش و نیروهای مردمی و.... توانستند این حماسه‌ی عظیم را به رغم حمایت‌های گسترده‌ی پشتیبانی، لجستیک، مالی و سیاسی امریکا و کشورهای غربی از رژیم بعث عراق بیافرینند، و پس از آن نیز حتی پس از پایان هشت سال دفاع مقدس آن حماسه را استمرار ببخشند، اما جامعه شاهد تکثیر این وضعیت و موقعیت در عرصه اقتصاد نیست؟

 

به عبارت دقیق‌تر، چرا حماسه‌ی سوم خرداد را در عرصه‌های صنایع موشکی، شهرهای زیرزمینی موشکی، پهپادهای پیشرفته، ارتقاء، صنایع نظامی دریایی، صنایع قضایی ماهواره‌ای، ساخت هواپیما، به ذلت کشاندن نیروهای نظامی بیگانه به ویژه ارتش ایالات متحده آمریکا در صحنه‌های مختلف مانند حمله به پایگاه عین الاسد و سرنگونی پهباد امریکایی، توقیف نفتکش‌های متخلف و موارد اینچنینی می‌بینیم، چرا حماسه‌ی سوم خرداد را در اقدام افتخارآمیز ارتش جمهوری اسلامی ایران در اعزام ناوگروه ۸۶ نیروی دریایی به دور دنیا برای اولین بار در کشورمان از سوی همراهان همان رزمندگان در بخش صنایع نظامی سپاه و ارتش شاهدیم، اما در عرصه‌ی اقتصاد و مدیریت معیشت مردم، نارضایتی بالایی وجود دارد؟

 

شاید دهها علت برای این تفاوت بارز وجود داشته باشد، اما پایه‌ای‌ترین علل آن را می‌توان حول محورهای زیر ذکر کرد:

 

- خلوص نیت موجود در نیروهای نظامی کشورمان

 

- وفاداری نیروهای ارتش و سپاه به آرمان های همراهان و همرزمان شان در هشت دفاع مقدس

 

- پایبندی این عزیزان به علایق و اعتقادات اسلامی و ایرانی‌شان در حفظ خاک این مرز و بوم (چه در سنگر نبرد مستقیم با متجاوزان و چه در سنگر ساخت و تولید تجهیزات نظامی و چه به هنگام وقوع بلایای طبیعی)

 

- بی‌ادعایی و تواضع مثال زدنی نیروهای نظامی و متخصص سپاه و ارتش

 

- دارا نبودن توقعات و مطالبه های مادی و دنیوی

 

- گوش به فرمان ولایت و رهبری

 

- برخوردار بودن سپاه و ارتش از فرماندهان باسواد، با تجربه، جان برکف و پرتلاش برای هدایت و راهبری نیروهای نظامی در راستای اهداف عالی نظام جمهوری اسلامی

 

- دارا بودن برنامه‌ی مستمر و همیشگی با رویکردهای به روزرسانی، پیشرفت و ارتقاء توانایی‌های دفاعی و بازدارندگی در طرح‌های جاری ارتش و سپاه

 

- نظارت دقیق و مستمر واحدهای بازرسی و نظارتی بر روند عملکرد این عزیزان در سپاه و ارتش.

 

فقط کافی است در مقام مقایسه، تمام علل بالا را با ویژگی‌های برخی دستگاه‌ها و سازمان‌های اجرایی کشور کنار هم بگذاریم تا دریابیم فقدان آن‌ها در این سازمان‌های اجرایی باعث ناکارآمدی شان و در نتیجه پیش آمدن این وضعیت اقتصادی کشور و نارضایتی مردم عزیزمان از اوضاع معیشتی‌شان شده است.

 

تنها راه بهبود عرصه‌ی اقتصاد کشور، خلق مکرر حماسه‌های سوم خرداد با همراه شدن ویژگی‌های فوق در وجود مدیران و کارشناسان امروزی در بستر سازمان‌ها و دستگاه‌های اداری اقتصاد کشور و الگوگیری از دو سازمان رزم سپاه و ارتش کشور می باشد و لاغیر!