ابراهیم کارخانه ای استاد دانشگاه و رئیس کمیته هسته ای مجلس نهم در یادداشتی برای این خبرگزاری نوشت:

 

این روزها برخی که سابقه مصیبت‌بار برجام را در پرونده  سیاسی خود دارند و از بانیان وضعیت اسف‌بار کنونی هستند،  تلاش می‌کنند دولت سیزدهم را ناکارآمد در مذاکرات جلوه دهند، در این رابطه ویدئویی مربوط به گذشته در فضای مجازی از آقای ظریف در حال انتشار است که ایشان از جمله عنوان می نمایند: «آقایان بیایند به من نشان بدهند که دو صفحه توافق با یک نفر نوشته اند، نه ۲۰۰ صفحه ، نه ۱۵۰ صفحه» در این رابطه و در موضوع اصل برجام  چند نکته قابل تامل است:

 

۱- آن گونه که آقای ظریف می فرمایند در مذاکرات مهم توافق‌کردن است، کسانی‌که زیر بار هر توافقی نمی‌روند و بر منافع ملی پای می فشارند و تن به سازش نمی‌دهند، ناموفق و ناکارآمدند! و در مقابل کسانی که به هر بهایی تن به توافق و سازش با دشمن می‌دهند موفق و کارآمد قلمداد می‌شوند و این دقیقا همان تفسیری است که جای معروف و منکر و... را با هم عوض می‌کند! و متاسفانه دولت قبل با استراتژی «توافق به هر شکل ممکن» توافق خسارت‌‌ بار برجام را به عنوان  خورشید تابان بر ملت ایران تحمیل کرد!.

 

۲- توافق‌ برجام به قدری خسارت‌‌بار بود که مقام معظم رهبری پس از تصویب مجلس در پاسخ به نامه رئیس جمهور وقت با ۲۸ شرط ( ۹ شرط مجلس، ۹ شرط رهبری و ۱۰ شرط شورایعالی امنیت ملی ) با اجرای برجام موافقت فرمودند که دولت وقت اگر فقط یک شرط - بند ۲ نامه رهبری مبنی بر اجرای ماده ۳ قانون اقدام متقابل و متناسب مجلس شورای اسلامی - را عملیاتی می‌کرد یقینا" سرنوشت برجام به گونه دیگری رقم می‌خورد و ملت ایران امروز شاهد خسارت محض و مصیبت‌بار برجام نبودند.

 

۳- اینجانب به عنوان رئیس کمیته هسته‌ای مجلس نهم وعضو کمیسیون ویژه بررسی برجام که ابعاد فنی، سیاسی، نظامی و امنیتی آنرا در ۱۱۲ بند در کتاب خسارت محض و دیپلماسی هسته ای مورد واکاوی قرار داده‌ام با صراحت اعلام می‌کنم در جایی که احکام سخاوتمندانه برجام در رابطه با تعهدات ایران صریح، شفاف وقابل راستی‌آزمایی است، در مقابل تعهدات محدود طرف مقابل  غیرشفاف، مبهم وغیرقابل راست آزمایی است و بندرت در آن بندی یافت می شود که به صراحت بر منافع جمهوری اسلامی ایران تاکید شده باشد.علاوه بر آن، متن برجام در نهایت بی اعتمادی به جمهوری اسلامی ایران و در اوج اعتماد و خوشبینی به طرف مقابل نگارش شده است!

 

در عرصه میدانی نیز در حالی که شخص جناب آقای دکتر ظریف ماه ها پس از اجرای برجام با صراحت اعلام می‌کند که موفق به گشودن حتی یک حساب بانکی در لندن نشده‌ است و رئیس کل وقت بانک مرکزی  جناب آقای سیف نیز در شورای روابط خارجی آمریکا با قاطعیت اعلام می‌کند که عایدی ایران از اجرای برجام تقریبا" صفر بوده است، علیرغم خروج هدفمند وهماهنگ آمریکا از برجام به عنوان طرف اصلی توافق  و پشت پا زدن  کلیه طرفها به تعهدات برجامی خود ( با هدف زیاده‌خواهی بیشتر) تعجب آور است برخی فریب‌خوردگان عرصه سیاسی انتظار دارند که دولت کنونی بر ویرانه‌ های  برجام که منافع ملت ایران در آن بر باد رفته است دست به انجام توافق حتمی بزند! بدون شک دولت جناب آقای دکتر رئیسی بر خلاف دولت قبل که توافق به هر شکل ممکن را هدف قرار داده بود، یک قدم در دفاع از منافع  ملی ملت ایران کوتاه نخواهد آمد و هرگز زیر بار توافقی که مصالح ملت ایران در آن رعایت نشده باشد نخواهد رفت.

 

۴- حد یقف خواسته آمریکا در توافق برجام، مذاکره بر سر توقف فعالیت‌های موشکی و منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و دائمی نمودن محدودیت‌های هسته ای (بخوانید براندازی نظام اسلامی) بوده است که پس از دستیابی به مهار برنامه هسته‌ای و طرح برجام های ۲ و ۳ و تهدید به خروج از برجام، با موضع‌گیری صریح و قاطع مقام معظم رهبری مبنی بر رد مذاکره بر سر مسائل ناموسی کشور، سناریو زنجیره‌ای برجام از هم گسست و توطئه آنها نقش بر آب شد. این درحالی بود که کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه وقت آمریکا در جریان نابودی برنامه هسته‌ای لیبی، از اقدام این کشور به عنوان الگویی برای برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و کره شمالی نام برده بود.

 

۵- در حالی که مقام معظم رهبری با قاطعیت اعلام فرمودند که ورود بازرسان به اماکن نظامی و امنیتی کشور مطلقا" ممنوع است، توافق بر سر ورود بازرسان آژانس طبق بندهای ۷۴- ۷۸ برجام که اماکن حساس و امنیتی کشور را در معرض توطئه دشمن قرار می‌‌دهد؛ با کدام یک از اصول دیپلماسی مبتنی بر حفظ امنیت ملی سازگار است که مدعیان دیروز برجام آنرا فتح الفتوح ومنتقدان امروز آنرا شکست بزرگ می نامند!

 

در شرایطی که تمام تصمیم‌گیری های کمیسیون مشترک برجام می‌بایست براساس اجماع باشد که در آن رای ایران نافذ است، چرا در حیاتی‌ترین موضوع که بازرسی از اماکن امنیتی و نظامی است تنها ۴ رای از ۸ رای اعضاء برای تصمیم‌گیری کفایت می‌کند!؟ این سئوالی است که برپاکنندگان برجام می بایست در پیشگاه ملت ایران پاسخگوی آن باشند و مسئولیت خسارت‌بار آنرا بر امنیت ملی کشوراز زبان آقای عراقچی به عنوان عضو ارشد مذاکره کننده هسته‌ای بپذیرند که در جریان بررسی برجام در کمیسیون امنیت ملی در پاسخ سئوال اینجانب در کمال شگفتی عنوان کردند اگر چنین بندی را نمی‌پذیرفتیم توافقی صورت نمی گرفت! این شفاف ترین اقرارعضو ارشد تیم مذاکره کننده و رئیس ستاد اجرایی برجام مبنی بر دست برتر طرف مقابل در طی مذاکرات و تسلیم تیم مذاکره کننده در برابر خواسته های دشمن در دسترسی به اماکن نظامی و امنیتی بوده است که در تضاد با منافع ملی و امنیتی کشور می‌باشد !.

 

6- در حالی که عدم پایبندی آمریکا در اجرای تعهدات به عنوان یک کشور عهدشکن به کرات به اثبات رسیده است، تیم مذاکره کننده برجام با اتکاء به کدام اصل اطمینان ساز توافق کرده است. در حالی که تمامی تعهدات طرف های مقابل بر روی کاغد مانده است، جمهوری اسلامی ایران در اقدامی پیش‌دستانه کلیه تعهدات خود را بر روی زمین عملیاتی نماید و افزون بر آن بر اساس ماده ۳۷ برجام (مکانیسم ماشه) در صورت عهدشکنی  طرف مقابل و طرح شکایت در هیئت حل اختلاف، ارجاع پرونده به شورای امنیت منجر به صدورحکم علیه جمهوری اسلامی ایران گردد! حامیان و برپاکنندگان برجام می بایست در پیشگاه تاریخ به ملت ایران پاسخ بدهند جای هوشمندی سیاسی در دفاع از منافع ملی در این شیوه حل اختلاف در کجا است! آیا در طول تاریخ هیج کشوری مستقل و مقتدری زیر بار توافق‌نامه‌ای با دستان بسته رفته است! در انجام  توافق، هنر در حفظ منافع و اقتدار ملی است نه تدوین یک کتاب توافق بدون رعایت مصالح و امنیت ملی!

 

کلام آخر در تکمیل آن اینکه هنگامی که در یکی از جلسات کمیسیون بررسی برجام علت اقدام پیش‌دستانه جمهوری اسلامی ایران را ازعضو ارشد تیم مذاکره کننده سئوال کردم، پاسخ او این بود که آمریکا یک کشور بزرگ و قدرتمند  است و در عرصه بین المللی می‌خواهد با دیگر کشورها رابطه داشته باشد فلذا با اقدام به عهد شکنی آبروی خود را نمی‌برد و به این ترتیب آبروی نداشته آمریکا ضامن اجرای تعهدات آمریکا شد.