عنوان مقاله: هوشمندي راهبردي در سياست گذاري روند تکامل آينده پژوهي و آينده نگري در حوزه سياست گذاري هاي علم و فناوري اروپا

نویسنده: محمدرضا میرزا امینی

نشریه: رشد فناوری، بهار 1385، دوره 2، شماره 6

 

دانلود مقاله

 

چکیده:

 

اگرچه امروز به صورت سنتي از روش هاي مختلف آينده پژوهي جهت پشتيباني از تصميم گيري هاي سياستي استفاده مي شود، اما رشد روز افزون دانش محوري، شتاب تغييرات فناورانه و ساختاري، افزايش توزيع شدگي و شبکه اي شدن اقتصاد، باعث شکل گيري نياز به سبک هاي نويني از فرآيندهاي سياستي ( سياست پژوهي، سياست گذاري، اجرا و ارزيابي) و اداره امور شده است. اين شرايط باعث افزايش پيچيدگي ها و عدم قطعيت ها در سياست گذاري ها، کاهش زمان موجود براي مهيا شدن و در نهايت منجر به الزامي افزون براي روش هاي آينده نگرانه شده است. اين مقاله به بررسي روندهاي موجود در "هوشمندي راهبردي در سياست گذاري" و پتانسيل هاي فعلي و آينده آن در فرآيندهاي سياست گذاري مي پردازد. تعريف مختصر هوشمندي راهبردي در سياست گذاري عبارت است از: مجموعه اي از اقدامات جستجو، پردازش، اشاعه و حفاظت از اطلاعات با هدف ارايه آنها به فرد مناسب در زمان مناسب جهت اتخاذ تصميم درست. سه روش هوشمندي راهبردي در سياست گذاري مورد بررسي قرار مي گيرد: پيش فناوري، ارزيابي فناوري و آينده نگاري فناوري. پيش بيني فناوري به تحليل شرايط و پتانسيل هاي پيشرفت هاي فناوري در يک چارچوب منسجم و مشخص مي پردازد. ارزيابي فناوري با توليد گزينه هايي در مورد يک فناوري يا مساله اي خاص که از پيشرفت هاي نوين ناشي شده اند، به سياست گذاري ها ياري مي رساند. آينده نگاري فناوري نيز به بررسي تاثيرات توسعه فناوري در مقياسي وسيع تر مي پردازد.